Yvon Koopman, beeldend kunstenares is geboren in 1952 in Breda.
Yvon deed de kunstacademie in Rotterdam en is altijd in de buurt van de havenstad gebleven, eerst in Schiedam , daarna in Spijkenisse en nu weer in Schiedam.

Mensen

Het enthousiasme waarmee Yvon spreekt over haar voltooide, lopende en toekomstige projecten is aanstekelijk. Evenals haar betrokkenheid trouwens bij de mensen die daar een aandeel in hebben. Van de ‘stronky’s’ op het Willem Dreesplein in Schiedam, in brons gegoten parkeerpaaltjes in de vorm van een gekapt boomstammetje tot het voormalig torentje van het Leids Academisch Ziekenhuis dat, door Yvon van de sloper gered, nu in het hart van het Stadspark op een fraaie sokkel en kleurig licht uitstralend vanachter de hooggeplaatste raampjes, mooi staat te wezen voor ieder die het zien wil. Mensen, steeds komt Yvon Koopman erop terug.

Beschermde gebiedjes

Ook waar de talrijke kleine, kleurrijke sculpturen ter sprake komen die zij onder de noemer plaatst van ‘beschermde gebiedjes’.
Het zijn voorwerpen van allerlei aard en herkomst, die ze samenvoegt.Het zijn voorwerpen van allerlei aard en herkomst, die ze samenvoegt, versiert en bedeelt met een nieuw, ander hoogst kunstzinnig leven. Een schoenborstel bijvoorbeeld die als ark bescherming en onderdak lijkt te bieden; een voertuig van haar verbeelding. Of een knop van een gordijnroe waarin zij een geheimzinnige mythe veronderstelt, een afgedankt vogelkooitje of een stuk van een deurpost met een verwrongen scharnier er nog aan. Als kunstenaar is ze zelden gericht op zoek naar voorwerpen of onderwerpen die zij in haar oeuvre een plaats kan geven. Het zijn de dingen en toevallige vondsten zelf die haar inspireren.

Te trachten om het oeuvre en werken van Yvon Koopman te vatten in een theoretisch kader of maatstaven is onbegonnen werk.

Alle uitvoeringen van projecten of sculpturen, de samenwerking met collega’s en het collectief zoeken naar vormen met de mensen op wie de kunstwerken betrokken zullen zijn, staan op één of andere wijze met elkaar in verband. De verbindende factor wordt gevormd door het steeds terugkerend enthousiasme waarmee, nieuwe zaken, ontwikkelingen en gezichtspunten worden begroet en toegepast. Twijfels zijn Yvon Koopman niet vreemd maar lossen telkens weer op in een nieuwe inspiratie.

Elke toevallige vondst kan daarin aanleiding zijn tot het opnieuw vormgeven van een beschermd gebiedje, het aangaan van een project of het zoeken naar samenwerking waarin zij, zo dicht als maar mogelijk is, bij de mensen wil blijven die het uiteindelijk betreft.